De bekendste mijt bij kippen wordt ook wel bloedluis genoemd. Verreweg de meeste kippenhouders hebben hier wel eens mee te maken gehad. Helaas is dit niet de enige mijtensoort die je kippen kan terroriseren.
Besmetting en gevolgen van mijt
Mijten zijn, kleine, achtpotige parasieten die vrij gehard zijn. Ze kunnen via allerlei objecten, wilde vogels en ongedierte bij kippen terecht komen. Veel mijtsoorten bevinden zich niet permanent op een kip en kunnen soms wel weken overleven zonder gastheer.
Mijten voeden zich met het bloed van de kip. Iedere soort heeft een andere voorkeurslocatie op de kip. Zo nestelt de Cnemidocoptes mutans (kalkpootmijt) zich tussen de schubben op de poten van de kip, waarmee ze kalkpoten kunnen veroorzaken. De luchtpijpmijt zit in de luchtpijp en de veermijt en de bloedmijt zitten tussen de veren op de huid.
Hier veroorzaken ze huidirritaties en kunnen ze bij gebrek aan behandeling zware infecties veroorzaken. Alle mijtsoorten kunnen in latere stadia bloedarmoede veroorzaken wanneer de kip het bloedverlies niet langer kan opvangen. Dit is herkenbaar aan zwakte en een bleke kam en lellen.
Soorten mijten
Luizen en mijten lijken met het blote oog op elkaar. Een mijt heeft 8 poten en een luis 6. De meest voorkomende mijten bij kippen vind je hieronder
1. Bloedmijt
Bloedmijt is een vervelend rotbeestje. Dood krijg je hem alleen door verhitting boven de 70 graden Celcius, maar dit geeft een brandgevaar voor het kippenhok. Boedmijt wordt ook wel bloedluis genoemd en het kan enige tijd duren voordat de aanwezigheid van bloedluis opvalt. De mijt bevindt zich niet permanent op de kip, maar verblijft elders in het hok, vaak in vochtige kieren en naden. Bloedluizen moet je bestrijden, anders krijgt de kiponder meer te maken met:
- Jeuk (veel krabben en pikken, onrustigheid)
- Rode bultjes
- Kleine bloedvlekjes op huid
- Vermoeidheid
2. Kalkpootmijt
Kalkpoten worden veroorzaakt door de Cnemidocoptes mutans. Dit is een hele kleine mijt die je niet met het blote oog kan zien. Door gangetjes te graven en eieren daarin te leggen ontstaan er ontstekingen tussen de pootschubben van de kip. In ernstige gevallen kunnen de tenen van de kippen er afvallen. In het begin van een infectie doen deze symptomen zich voor:
- Irritatie en schilfering poten
- Wondjes
- Vergrote kans op andere infecties poten
3. Veermijt
Er zijn duizenden soorten veermijten. Bij kippen komt voornamelijk de Megninia columbae-mijt voor die zich met name bij de veerschacht en in de veerpoeder vestigen. Veerpoeder is een afvalproduct van dons dat in het kleed blijft zitten en bijdraagt aan de reiniging van de veren. De Falculifer rostratus-mijt bevindt zich met name rond de veerschacht van de slag- en staartpennen. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van de bloedmijt. Veermijten verlaten de kip niet.
4. Pluimveemijt
De Ornithonyssus Sylviarum-mijt, ook wel noordelijke pluimveemijt genoemd, is eveneens een veel voorkomende mijt. Hij is makkelijker te bestrijden dan de bloedluis omdat de mijt zich permanent op de kip bevindt. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van de bloedluis.
5. Luchtpijpmijt
Deze parasiet nestelt zich in het ademhalingskanaal van de kippen (en andere vogels). Met een lengte van maximaal één millimeter is het een kleine mijt. De vrouwtjes leggen eieren in de longen van de kip, ze komen binnen zes dagen uit. Het kan lang duren voordat de kippen na een besmetting ziek worden, maar de luchtpijpmijt bij kippen is goed te behandelen. Specifieke symptomen van de luchtpijp mijt zijn:
- Hoesten en niezen
- Met het hoofd schudden
- Piepende en snakkende ademhaling
- Vochtafscheiding uit de neus
Mijt voorkomen
Hoewel er diverse mijtsoorten bestaan, zijn ze voor een groot deel op dezelfde manier te behandelen en voorkomen. In vochtige hokken overleeft mijt makkelijker, met name de soorten die niet permanent op de kip leven.
Door het hok te behandelen met onder meer witkalk zodat het droog en licht is kan de omgeving onaangenaam gemaakt worden voor mijt. Isoleer dieren die besmet zijn, om verdere besmettingen te voorkomen.
Mijt behandelen
Alle mijtsoorten zijn ontzettend sterk en zitten vaak goed verborgen. Behandeling is dan ook lastig en vaak een lang traject. Zowel het verblijf als dier moet goed behandeld worden om alle mijten te doden.
Wordt er bij de kippen een mijt gevonden, dan is het goed om direct grondig te behandelen. Het belangrijkste is om de behandeling te herhalen. Vaak zijn middelen niet voor alle stadia van de mijten actief en is de kans op terug keer erg groot.
Middelen tegen mijt
Het kippenverblijf kan behandeld worden met Finecto+, witkalk en halamid-d. Finecto+ zorgt voor uitdroging van de mijt. Halamid-d werkt desinfecterend en is bij een mijtuitbraak vooral voor ondersteuning en het voorkomen van besmetting met andere ziektemakers wanneer de kip door mijt al enigszins verzwakt is.
Omdat sommige mijtsoorten nauwelijks in het kippenhok zitten en met name op de kip, is behandeling met enkel Finecto+ of witkalk vaak niet voldoende. Bekijk de specifieke pagina’s over de mijten voor de juiste behandeling.
